ಸಿಕಾಡ ಮತ್ತು ಅಂಗುಲಹುಳು ಸಂವಾದ

(ತಾನು ಪ್ರಪಂಚ ಅಳೆಯುವ ಹುಳು ಅಂತ ಸುಳ್ಳು ಹೇಳಿ ಕೋಗಿಲೆಯ ಹಾಡು ಅಳೆಯುತ್ತ ಜಾಗಬಿಟ್ಟು ಜೀವ ಉಳಿಸಿಕೊಂಡ ಎ.ಕೆ. ರಾಮಾನುಜನ್ ಕವಿತೆಯ ಅಂಗುಲ ಹುಳು ಹಾಗು

ಹದಿನೇಳು ವರ್ಷ ಕೋಶಾವಸ್ಥೆಯಲ್ಲಿ ಭೂಮಿಯೊಳಗೆ ಕೂತು ಹೊರಬಂದು ನಾಲ್ಕುವಾರ ಸತತ ಕೂಗಿ ಸಾಯುವ ಜಿ.ಕೆ.ಆರ್. ಕವಿತೆಯ ಸಿಕಾಡ)

ಅಂದು ಕೋಗಿಲೆಯ ಬಾಯಿಂದ ತಪ್ಪಿಸಿಕೊಂಡು ಹೊರಟು

ಇಂಚು ಇಂಚೇ ಸಾಗಿ ಇಷ್ಟು ದಿನವಾಯಿತು ಬರುವಲ್ಲಿ

ಅಮೇರಿಕೆಯಿಂದ ಇಂಡಿಯಾದವರೆಗೆ ಸಾಗುವಲ್ಲಿ

ಪರಕಾಯ ಪ್ರವೇಶದಿಂದ ಹೊರಬಂದ ಅಂಗುಲ ಹುಳು

ಹೇಳುತ್ತಲೇ ಇದೆ ಬೆವರೂ ಒರೆಸಿಕೊಳ್ಳದೆ ಒಂದೇ ಸಮ

ಮೈಸವರಿ ಸಮಾಧಾನಿಸಿ ಸಿಕಾಡ ಹೇಳಿತು, ಏನು ಅಚ್ಚರಿ?

ನೀನು ಬರಲೆಂದೇ ಕಾಯುತ್ತ ಕೂತಿದ್ದಂತೆ ನಾನು

ಬಂದೆಯಲ್ಲ ಇನ್ನು ನಾನು ತೆರಳಬೇಕೇನೋ

ಇದೇನು ಅವತಾರ ಕೆಟ್ಟು ಹೋಯಿತೇ ಶಾಪ ವಿಮೋಚನೆಯಾಗಲು?

ಇರಲಿ, ಅದೇನು ಕೆಲಸವಿಲ್ಲದೆ ಕೂಗಿ ಕೂಗುತ್ತಲೇ ಸಾಯುವೆಯಲ್ಲ

ಸಾಯಲೆಂದೇ ವರುಷಗಟ್ಟಲೆ ಕಾಯುವೆಯಲ್ಲ

ಬದುಕಿನ ಆನಂದ ತಿಳಿಯದೆ ಹೋಗುವುದಾದರೂ ಯಾಕೆ?

ಅಂಗುಲದ ಹುಳದ ಪ್ರಶ್ನೆಗೆ ನಕ್ಕ ಸಿಕಾಡ ಕೇಳಿತು

ಬದುಕಲೆಂದೇ ನೀನು ಹಕ್ಕಿ ಪ್ರಾಣಿಗಳಿಂದ ತಪ್ಪಿಸಿಕೊಂಡು

ಜೀವ ಬಾಯಾರಿಕೆಯಲ್ಲಿ ವರುಷಗಟ್ಟಲೆ ತೆವಳಿದೆಯಲ್ಲಾ

ಖಂಡ ದಾಟಿದರೂ ದೊರೆತ ಆನಂದವಾದರೂ ಏನು ನಿನಗೆ?

|

ಏನು ಇಲ್ಲದೆಯೂ ಬೇಕಿಲ್ಲದೆಯೂ

ನಾನು ಸವೆದು ಕಾಲ ಸವೆದು ಗುರಿಯು ಸವೆದು ಸವೆದು

ಉತ್ತರವಿಲ್ಲದೆ ತಲೆ ಕೊಡವಿತು ಅಂಗುಲ ಹುಳು

ಇದ್ದರೂ ಇರದಿದ್ದರೂ ಕಾರಣವಿಲ್ಲದೆ ಕೂಗಿ

ಕಾದು ಕಾದು ಸಮೆದು ಸಮೆದು ಸಾವ ಕರೆದು

ಉತ್ತರವಿಲ್ಲದೆ ತಲೆ ಕೆರೆಯಿತು ಸಿಕಾಡ

ಕಾರಣವಿಲ್ಲದೆ ಬಾಳುವೆವೆ ಹಾಗಾದರೆ

ಕಾರಣ ಬೇಡವೇ ಬದುಕಬೇಕಾದರೆ

ಸಾವ ಕಾರಣವೇ ಬದುಕೆ ಹಾಗಾದರೆ?

ಮತ್ತೆ ಕವಿಗಳು ಏನೇನೋ ಹುಡುಕಿದರಲ್ಲಾ

ಹುಡುಕಿ ಹುಡುಕಿ ಬದುಕಿಸಿಕೊಂಡರಲ್ಲಾ...

ಒಂದರೊಳಗೊಂದು ಕಣ್ಣ ನೆಟ್ಟವು ಆಸೆ ಕಂಡವು

ಇವರ ಅಕ್ಷರ ಪದದಲ್ಲಿ ಎಂಥದೋ ಹೊಳಪಿದೆಯಲ್ಲ

ಇವರ ಕನಸು ಕಲ್ಪನೆಯಲ್ಲಿ ಏನೋ ಮಾಯೆಯಿದೆಯಲ್ಲ

ಯಾಕೆ ಬಾಳಬಾರದು ನಾವೂ ಇವರ ಜೊತೆ?

ಇರುವ ಆಸೆಗೆ ಕವಿತೆಯೂ ಕಾರಣ ನೆಪವಾಗಿ

ಕವಿತೆಯತ್ತ ನೋಡಿರಲು

ಯಾಕೋ ಕವಿತೆ ಕಣ್ಣುಮುಚ್ಚಿ ಸ್ತಬ್ಧವಾಗಿದೆ

ಕವಿತೆಯೇ ನಿಂತ ಹೊತ್ತಿನಲ್ಲಿ

ಕಾದು ಕಾದು ಸಾಕಾಗಿ ದಿಗಿಲಾಗಿ ಅವೂ ಸ್ತಬ್ಧವಾಗಿ

ಅಳೆಯಲು ಏನೂ ಇಲ್ಲವಾಗಿ

ಹೇಳಲು ಏನೂ ಉಳಿದಿಲ್ಲದಂತಾಗಿ

ಅದರ ಮೇಲೇರಿ ಸಾಲೇರಿ ಸರುಗಿದಂತೆ

ಕವಿತೆಯೂ ಈಗ ತೆವಳುತ್ತಿರಲು

-ಜಿ.ಕೆ.ರವೀಂದ್ರಕುಮಾರ್